– تعلیق شکن (Demulsifier):

نفت استخراج شده از چاه دارای مقادیر متفاوتی آب است که به صورت امولسیون در نفت نهفته شده است. به منظور تفکیک آب و نمک از نفت مواد تعلیق شکن طی مراحلی به نفت اضافه می شود تا فرآیند جداسازی آب از نفت با سرعت و کیفیت بهتری انجام پذیرد.

– تعلیق شکن معکوس (Reverse Demulsifier):

مواد شیمیایی هستند که توانایی شکستن امولسیون های نفت یا روغن در آب را داشته و این دو فاز را از یکدیگر جدا می نمایند. این مواد برای رفع آلودگی های نفتی در آب نیز به کار برده می شوند.

– بازدارنده خوردگی (Corrosion Inhibitor):

بازدارنده خوردگی ماده شیمیایی است که در مقادیر بسیار کم به سیال حاوی ترکیبات خورنده محلول در آب اضافه می شود تا سرعت خوردگی سطوح فلزی در تماس با سیال را کاهش دهد.

– بازدارنده رسوب (Scale Inhibitor):

بازدارنده رسوب ماده شیمیایی که در مقادیر کم به سیال حاوی ترکیبات رسوبگذار اضافه می شود تا از تشکیل رسوباتی که باعث اختلال در فرآیند انتقال سیال در سیستم شده  و یا ایجاد گرفتگی های مخرب می کنند، جلوگیری کند.

– باکتری کش های غیر اکسید کننده (Non-oxidizing Biocide):

این محصولات مواد شیمیایی هستند که در مقادیر کم میتوانند از رشد باکتری ها در سیستم جلوگیری کرده و بایوفیلم های تشکیل شده روی سطوح را که منبع انتشار باکتری هستند را تخریب نمایند. این مواد شیمیایی معمولا در کنار یک باکتری کش اکسید کننده مانند کلر آزاد استفاده می شوند.

– اکسیژن زدا (Oxygen scavenger):

این مواد شیمیایی با مقادیر کم اکسیژن محلول در آب که قدرت خورندگی بالایی دارند واکنش کرده و آنها را به ترکیبات بی اثر تبدیل می کنند.

– ضد کف (Antifoam):

این مواد شیمیایی به سیستمهایی که در آنها سیال قابلیت تشکیل کف دارد اضافه شده، از تشکیل کف جلوگیری کرده و یا در صورت تشکیل به سرعت آن را فرو نشانند.

– جاذب سولفید هیدروژن (H₂S scavenger):

این مواد شیمیایی سولفید هیدروژن موجود در سیال نفت و یا گاز را جذب و یا با آن واکنش کرده و محصول واکنش را وارد فاز آب می کنند. به این ترتیب سولفید هیدروژن از فاز نفت و یا گاز  خارج می گردد.